Εθνική Ελλάδος

Σαν ποδοσφαιρόφιλος που είμαι δεν θα μπορούσε να λήψει από το blog μου ένα άρθρο για το ποδόσφαιρο.Άλλωστε παίζω και σε ομάδα!!!
Λοιπόν ας μιλήσουμε για τα δύο τελευταία παιχνίδια της.Αυτά με την Τουρκία και αυτά με την Μάλτα.Δύο παιχνίδια με τελείως διαφορετική αντιμετώπιση από τους Έλληνες ανάμεσα σε αυτά.
Πρώτα πρώτα,θα αρχίσουμε από το πρώτο μας παιχνίδι δηλαδή αυτό με την Τουρκία.Μετά από αυτή την μεγάλη ήττα απέναντι στην Τουρκία οι αντιδράσεις από τους φιλάθλους ήταν τεράστιες και με αποκορύφωμα την κατάκριση του Otto Rehhagel για το σύστημα παιχνιδιού του(λες και αυτοί ξέρουν καλύτερα την δουλειά του).Βέβαια από την άλλη είχαν ως ένα σημείο δίκιο, αλλά τελικά ήταν υπερβολικοί όπως πάντα.Εντομεταξύ δεν ήταν ότι δεν είχαμε τις ευκαιρίες αλλά δεν μπορέσαμε να τις εκμεταλλευτούμε σωστά όπως τα τρία σουτ που κάναμε μπροστά από την εστία και τα πετάξαμε έξω.Όλοι οι παίχτες μας εκτός από δύο τρεις ήταν για τα μπάζα.Άλλοι είχαν γυρίσει μόλις από τραυματισμούς και άλλοι δεν ήταν στην μέρα τους
Τώρα όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά.Η πλευρά της εξιλέωσης.Ο αγώνας με την Μάλτα.Ένας αγώνας με νέα πρόσωπα στην αρχική ενδεκάδα παρουσιάζει ο Otto την εθνική τελείως διαφορετικά.Αυτός ο αγώνας χαρακτηριστικέ από το πάθος των Ελλήνων για να πετύχουν το πολύτιμο γκόαλ για την νίκη.Τελικά αυτό ήρθε όχι από μια τρομερή φάση αλλά από πέναλτι που βάρεσε εύστοχα ο Μπασινάς.Βέβαια είχαμε και άλλες τρομερές ευκαιρίες που ή θα πέρναγαν μόλις άουτ ή που θα σταμάταγαν στο δοκάρι ή που θα σταμάταγαν στην γραμμή πάνω.Μετά από αυτή την καλή εμφάνιση όλοι θα ήταν ευχαριστημένοι από αυτή την νίκη μας.
Ελπίζω η Εθνική να συνεχίσει με το ίδιο πάθος και να μας χαρίζει την αμέτρητη χαρά.